‘Laten we even normaal doen….!’
De komst van een asielzoekerscentrum (AZC) in Pijnacker-Nootdorp roept vragen op. Voor Pijnacker-Nootdorp Vooruit (PNV) staat één uitgangspunt voorop: ieder mens heeft recht op een humaan bestaan.
Partijoprichter Nita Graafland verwoordt dit kernachtig: “Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe het ook een ander niet.” Vanuit dat morele kompas kijkt PNV naar het vraagstuk van opvang. Het antwoord op de vraag of de partij tegen de komst van een AZC is, luidt helder: nee.
Voor PNV is het in ieder geval onbespreekbaar om een AZC dichtbij een woonkern, scholen of sportverenigingen te plaatsen. Tegelijkertijd ziet de partij dat er lessen te trekken zijn uit het verleden. In eerdere jaren waren dorpen en steden vaak onvoldoende voorbereid op de komst van een AZC. Dat leidde tot spanningen, misverstanden en soms zelfs verdeeldheid in de samenleving. PNV wil voorkomen dat Pijnacker-Nootdorp dezelfde fouten maakt.
De partij pleit daarom voor een zorgvuldige aanpak, met aandacht voor communicatie, leefbaarheid en samenwerking met inwoners. Het gaat om het vinden van een balans: de menselijke maat bewaken, terwijl er ook oog is voor draagvlak in de gemeenschap.
“Een AZC hoeft geen bron van onrust te zijn,” zegt Graafland. “Juist wanneer je in gesprek gaat, mensen betrekt en eerlijk bent over wat wel en niet kan, ontstaat er ruimte voor begrip en zelfs betrokkenheid.” Bij het participatietraject dat in 2025 werd doorlopen ontstond het beeld dat alle gemeentelijke plannen rondom de AZC al in kannen en kruiken waren, en dat het horen van de inwoners slechts poppenkast was. Dat beeld werd versterkt door het feit dat de locatie al bekend was en dat er geen gesprek werd gevoerd over een keuzemogelijkheid t.a.v. de locatie. Dat moet voorkomen worden bij een eventueel volgend participatietraject”.
Voor PNV draait het debat dus niet om een simpel ja of nee tegen een AZC. Het draait om de vraag: hoe zorgen we dat mensen die veiligheid zoeken, hier humaan worden opgevangen, én dat inwoners zich gehoord en gezien voelen?
Dat neemt niet weg dat de komst van een AZC de nodige zorgen oproept. De aanhoudende instroom van migranten draagt bij aan het woningtekort – een probleem dat ook wordt versterkt door de beperkte bouwcapaciteit en trage procedures.
Regelmatig duiken voorbeelden op die de emoties verder aanwakkeren. Denk aan fraude in de zorg, zoals declaraties voor dure taxiritten van Groningen naar Amsterdam. Of verhalen over woningen die met voorrang aan migranten worden toegewezen, en vervolgens tegen woekerprijzen worden doorverhuurd. Zulke gevallen zijn wellicht het werk van een kleine groep, maar ze bestaan wél – en mogen niet worden genegeerd.
Daarbovenop komen berichten over dagjes Efteling of e-bikes voor migranten, terwijl veel inwoners moeite hebben de eindjes aan elkaar te knopen. Of die verhalen nu altijd kloppen of niet, het beeld dat gemeenschapsgeld verkeerd wordt besteed, zorgt voor groeiende woede en weerstand.
PNV wil daarom bij de eventuele komst van een AZC in onze gemeente niet wegkijken van deze zorgen. Zeker nu gemeenten de komende jaren minder middelen krijgen en keuzes moeten maken, is het van belang dat gemeenschapsgeld zorgvuldig en transparant wordt besteed. “Tering naar de nering,” zegt Graafland. Een sober migratiebeleid is daarom voor ons leidend, humaan doch sober.
PNV benadrukt dat migratie niet alleen een last is, maar ook kansen biedt. Migranten en buitenlandse bedrijven leveren een belangrijke bijdrage aan de Nederlandse economie en samenleving. Tegelijkertijd legt migratie wel druk op voorzieningen zoals huisvesting, onderwijs en zorg.
Dat de manier van huisvesten moet veranderen, staat voor PNV vast. De opvang moet eerlijker verdeeld worden en we moeten af van dure noodoplossingen. De cijfers spreken voor zich: in 2024 bedroegen de totale kosten voor asielopvang ruim 3,5 miljard euro, tegenover 2,7 miljard in 2023. Een plek in een regulier centrum kost ongeveer €26.000 per asielzoeker per jaar, terwijl noodopvang in hotels of schepen kan oplopen tot €53.000 of meer. Asielzoekers mogen ook geen businessmodel worden. Hoteleigenaren stellen hun kamers echt niet beschikbaar uit sociale overwegingen, maar het is eenvoudigweg lucratief. Met asielzoekers heb je gegarandeerd kamerbezetting, bij reguliere verhuur is dat natuurlijk niet het geval. Voor gemeenten is noodopvang daarom ook financieel onhoudbaar, bovendien is het ook niet in het belang van de migranten zelf.
Het debat over migratie is complex, omdat het niet alleen gaat om aantallen of kosten, maar ook over fundamenteel verschillende ideeën over samenleving, politiek en kansengelijkheid. PNV kiest hierin voor een volwassen benadering: menselijkheid staat voorop, maar tegelijk moeten we eerlijk en transparant zijn over de sociale, maatschappelijke en financiële uitdagingen die migratie met zich meebrengt.
Kortom: PNV is niet tegen de komst van een AZC. De partij wil wél dat het zorgvuldig gebeurt, met oog voor draagvlak, eerlijk gebruik van middelen en de leefbaarheid van onze gemeenschap.